Lelewel Joachim - Dzieje Polski potocznym sposobem opowiedziane

Dzieje Polski potocznym sposobem opowiedziane

Wolał widzieć zniszczenie części kraju, a ludzi ocalić, którzy i twierdze bronić, i kraj swymi piersiami zasłaniać umieli.

30. Wojna z Henrykiem II.
Pokój budziszyński
Kiedy więc z Henrykiem II kilkoletnia odnawiała się wojna, wpadał nieraz ze wszystkimi siłami swoimi Henryk i łupił polskie ziemie, ale żadnej twierdzy
zdobyć nie mógł, a podjazdami szarpany i niszczony, z niczym uciekać musiał.
Bolesław też, unikając nierównego boju, a szukając zwycięstwa, wypadał aż do ujścia Sali i wysyłał swoich rycerzy do Bawarii, a pieniędzmi przekupywał panów niemieckich i
kłócił Henrykowi spokojność w Niemczech i we Włoszech. Szukał nieraz Henryk z nim pokoju, który aby uzyskać, Niemcy wymagali po Bolesławie, aby do nich przyjechał.
Lecz im Bolesław zapowiedział, że ani przez most do nich się nie zbliży.
Skłonili się tedy nareszcie Niemcy, że do Bolesława, który się w zdobytym unieście Budziszynie zabawiał, jechali i tu roku 1018 ostateczny pokój zawarli, mocą którego zaniechał
Bolesław swoich pretensji do Czech i Miśni, a zatrzymał zdobyte Morawię i Luzację [Łużyce], jako widać na krajobrazie pod liczbą 3.
Niemcy nadto przyrzekli dostawić Bolesławowi kilkuset orężników na wojnę, którą przeciw Rusi przedsiębrał. Taki był pokój i traktat budziszyński.

31.
Wyprawa na Ruś
Niezgody między synami Włodzimierza, do których się Bolesław mieszał, pobudziły do tej na Ruś wyprawy. Szczęście i w tym razie nie zawiodło Bolesława.
Sławione jest jego, gdy do Kijowa wjeżdżał, cięcie w Złotą Bramę pałaszem, który w darze od Ottona III otrzymał, a który odtąd Szczerbcem nazwany został.