Lelewel Joachim - Dzieje Polski potocznym sposobem opowiedziane

Dzieje Polski potocznym sposobem opowiedziane

Miał przy tym król cokolwiek ludu zaciążnego i żołdem opłacanego, co niedawno nastało, i na to cudzoziemców zaciągano.
Wreszcie i całemu rycerstwu król winien żołd płacić, skoro go za granicę prowadził. Tak już w pogotowiu stało zwołane rycerstwo polskie, gdy Łokietek w Chęcinach sejmował.
87.
Płowce, straty
Prosto z Chęcińskiego sejmu, siedemdziesięcioletni starzec przywdział żelazną zbroję i przyłbicę, a przypasawszy ciężki miecz śpieszył w pole przeciw
zawziętemu nieprzyjacielowi, to jest przeciw Krzyżakom.
Zebrali i oni większe niż kiedykolwiek siły, a wiódł ich przeciw własnej ojczyźnie zdrajca, a przemożny pan wielkopolski, były tej prowincji starosta generał, Wincenty z
Szamotuł, na Łokietka obrażony. Przyszło do walnej 1331 r. pod Płowcami bitwy. Krzyżacy pobici, 20 000 stracili.
Wincenty z Szamotuł, szukając u króla przebaczenia, dopomógł do zwycięstwa, ale od swych ziomków za zdradę znienawidzony, z ich jęki zginął.
Był to ostatni zdrajca, który zamyka te czasy niesforności arystokrackiej, której od czasu Krzywoustego Polska doznawała. Zwycięstwo podniosło rycerstwa i narodu serce.
Łokietek, straciwszy jeszcze Kujawy, ponowił wyprawę na kryjącego się po warowniach nieprzyjaciela i po raz ostatni do Krakowa wracał.

88.
Powrót do Krakowa, zgon
Wysypali się naprzeciw wracającemu królowi mieszczanie i co było w mieście podówczas narodu.
Szedł magistrat miasta, burmistrz z rajcami, szedł wójt z ławnikami, wystąpiły za nimi cechy z chorągwiami i bractwa kościelne, i prałaci z niższym duchowieństwem z krzyżami, i
ludu obojej płci co niemiara, i starcy, i matki swoje dzieci prowadziły, i cudzoziemcy tego widoku ciekawi, i Żydzi nieśli dziesięcioro bożego przykazania.
Widać było strój rozmaity, i bogaty, i ubogi, i długi a szeroki narodowy, i kusy a opięty węgierski lub niemiecki, który wielu polubiło.
Król starzec, otoczony rycerstwem, jechał konno.